Anoreksja
Psychogenne zaburzenia jedzenia.
Jest to grupa zaburzeń psychicznych, objawiających się znaczącymi odchyleniami od wzorców normalnego społecznie jedzenia. W przebiegu zaburzeń jedzenia dochodzi zwykle do zaburzenia własnego wizerunku ciała, zwykle w postaci przypisywania sobie nadmiernej wagi lub grubej sylwetki przy zupełnie normalnej sylwetce lub znacząco niskiej wadze ciała. Najczęściej rozpoznawanymi zaburzeniami jedzenia są: anoreksja psychiczna, bulimia psychiczna, kompulsywne objadanie się (jedzenie napięciowe) i zespół jedzenia nocnego.
Bardzo często u jednej pacjentki lub pacjenta obraz schorzenia zmienia się i jedno przechodzi w drugie.
Odpowiedz na poniższe pytania:
- Czy jesteś nadmiernie zainteresowany jedzeniem, dietami, swoją wagą?
- Czy jesz pomimo, że nie jesteś głodny, lub tracisz kontrolę nad jedzeniem?
- Czy uważasz się za zbyt grubego, pomimo tego, że inni uważają cię za szczupłego?
- Czy nadużywasz środków przeczyszczających, lub moczopędnych?
- Czy denerwuje cię to, że nie potrafisz zmienić swoich sposobów jedzenia?
- Czy wymiotujesz po to aby schudnąć?
- Jeśli jesteś kobietą, to czy masz zatrzymanie miesiączek?
- Czy twoje samopoczucie zależy głównie od tego ile zjadłeś?
Jeśli na kilka pytań odpowiedziałaś twierdząco – zwróć się o pomoc do lekarza psychiatry lub psychologa.
Anoreksja psychiczna
Jadłowstręt psychiczny, czyli anoreksja, to choroba o podłożu psychicznym. Występuje w niej silna obawa przed utyciem prowadząca do unikania jedzenia.
Osoby chore postrzegają siebie jako dużo grubsze i brzydsze niż są w rzeczywistości, nierzadko czują wstręt do swojego ciała i mają zaniżone poczucie własnej wartości. Często też stwierdzają, że są syte, zanim zaczną jeść.
Somatycznym skutkiem choroby jest zaawansowanie niedożywienie białkowo – kaloryczne – aż do wyniszczenia. Pacjentka jest chuda, słaba, nie miesiączkuje, marznie, jest drażliwa, płaczliwa, łatwo zapada na infekcje.
Zachowania wskazujące na anoreksję to:
- stosowanie bardzo ścisłych, odchudzających diet, lub częste głodówki
- dziwne rytuały związane z jedzeniem, np. liczenie kęsów, dzielenie jedzenia na bardzo małe porcje, przygotowywanie jedzenia dla innych, po to aby odmówić zjedzenia posiłku, twierdząc, że zjadło się już w czasie jego przygotowywania,
- ukrywanie nie zjedzonych posiłków,
- pozostawianie naczyń w takim stanie jakby się wszystko zjadł
- pacjentki boją się przytyć, unikają sytuacji związanych z jedzeniem,
- pacjentki stosują wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, noszą obszerne ubrania by ukryć niedowagę.
- pacjentki gdy się najedzą często używają środków przeczyszczających, moczopędnych, leków odchudzających.
- pacjentki znają kaloryczność wszystkich produktów żywnościowych. Nie akceptują wyglądu.
Na anoreksję może wskazywać szybki spadek wagi ciała ,niedożywienie, anemia, niska temperatura ciała, osłabienie, omdlenia, brak miesiączki, suche włosy, bóle brzucha, częste przeziębienia.
Osoby chore na anoreksję są zwykle zdolne i wrażliwe, mogą mieć nagłe zmiany nastroju, są perfekcjonistami, mają niskie poczucie swojej wartości, zwykle uzależnione od tego co się zjadło, i jak się wygląda, mają tendencję do izolowania się od ludzi.
Najpoważniejszym powikłaniem jest śmierć – zdarza się ona u co 10-ej, a nawet u co piątej osoby cierpiącej na anoreksję psychiczną.
Jeżeli zauważyłeś u siebie takie objawy – zgłoś się do lekarza.
Osoby z anoreksją leczy psychiatra i psycholog (najlepiej licencjonowany psychoterapeuta).
Wsparcie żywieniowe jest ważnym, pomocniczym elementem terapii.
Anorektyczka widzi w lustrze osobę grubą, choć nie jest taka w rzeczywistości.