Bulimia
Psychogenne zaburzenia jedzenia.
Jest to grupa zaburzeń psychicznych, objawiających się znaczącymi odchyleniami od wzorców normalnego społecznie jedzenia.
W przebiegu zaburzeń jedzenia dochodzi zwykle do zaburzenia własnego wizerunku ciała, zwykle w postaci przypisywania sobie nadmiernej wagi lub grubej sylwetki przy zupełnie normalnej sylwetce lub znacząco niskiej wadze ciała.
Najczęściej rozpoznawanymi zaburzeniami jedzenia są: anoreksja psychiczna, bulimia psychiczna, kompulsywne objadanie się (jedzenie napięciowe) i zespół jedzenia nocnego.
Odpowiedz na poniższe pytania:
- Czy jesteś nadmiernie zainteresowany jedzeniem, dietami, swoją wagą?
- Czy jesz pomimo, że nie jesteś głodny, lub tracisz kontrolę nad jedzeniem?
- Czy uważasz się za zbyt grubego, pomimo tego, że inni uważają cię za szczupłego?
- Czy nadużywasz środków przeczyszczających, lub moczopędnych?
- Czy denerwuje cię to, że nie potrafisz zmienić swoich sposobów jedzenia?
- Czy wymiotujesz po to aby schudnąć?
- Jeśli jesteś kobietą, to czy masz zatrzymani miesiączek?
- Czy twoje samopoczucie zależy głównie od tego ile zjadłeś?
Jeśli na kilka pytań odpowiedziałaś twierdząco -zwróć się o pomoc do lekarza psychiatry lub psychologa.
Bulimia psychiczna.
Możemy podejrzewać bulimię, gdy pacjent:
- ma nawracające okresy żarłoczności,
- kiedy zjada olbrzymie ilości pokarmu w ciągu dnia (w okresie 2 godzin),
- gdy czuje, że traci kontrolę nad swoim zachowaniem w czasie napadu żarłoczności,
- gdy regularnie stosuje metody zapobiegające przyrostowi wagi ciała, takie jak: prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających i moczo-pędnych, ścisła dieta, głodówka lub bardzo wyczerpujące ćwiczenia fizyczne,
- ma minimum dwa napady żarłoczności w tygodniu (i stosuje po nich sposoby prowadzące do zmniejszenia wagi), przez co najmniej trzy miesiące,
- przesadnie skupia uwagę na swojej sylwetce i wadze.
Jakie zachowania mogą wskazywać na bulimię?
Są to epizody objadania się, najczęściej w samotności, często z podkradaniem jedzenia zwykle przekraczającym 1500 kalorii na jeden posiłek, nadmierne zainteresowanie jedzeniem lub swoją wagą, unikanie restauracji, barów, planowanych posiłków, obwinianie się po objedzeniu, korzystanie z łazienki lub toalety zaraz po jedzeniu, z zagłuszanie wymiotów przez głośne puszczanie wody, używanie środków przeczyszczających, narzucanie sobie głodówek, kilkugodzinne, codzienne ćwiczenia fizyczne, poczucie braku kontroli nad jedzeniem, wymiotami, ćwiczenia fizycznymi, obawa przed przytyciem.
Bulimiczki skarżą się na uczucie palenia w gardle, mają próchnicę i zapalenie dziąseł, na przemian chudną i tyją, bywają odwodnione, miewają zapalenie ślinianek i gardła, uczucie zmęczenia, kurcze łydek, zaparcia.
Osoby z bulimią często cierpią na depresję, cechuje je nadmierny krytycyzm i duże wahania nastroju. Mają potrzebę ciągłej aprobaty. Ich samopoczucie jest uzależnione od aktualnej wagi.
Jeśli zauważysz u siebie podobne objawy:
- zgłoś się do lekarza psychiatry lub do psychologa.
- terapia żywieniowa jest ważnym, wspomagającym elementem leczenia bulimii.